domingo, octubre 28, 2007

La ciudad


La ciudad


Llena de calles por donde he doblado
para no pasar por lugares que me conocen.
Llena de voces que me han llamado por mi nombre.
Llena de habitaciones donde he cobrado recuerdos.
Llena de ventanas desde donde he visto crecer
montones de soles y lluvias que se me han hecho años.
Llena de mujeres que he perseguido con la mirada.
Llena de ninños que sólo sabrán
cosas que yo sé y que no quiero decirles.


Gabriel Ferrater





Imagen: "Madrid fugaz, desde mi móvil".Octubre de 2007.

martes, octubre 23, 2007

L'exprés


L'exprés


Ningú no volia dir-li a quina hora passaria el tren. El veien tan carregat de maletes, que els feia pena explicar-li que allí no hi havien hagut mai ni vies ni estació.


Pere Calders



Nadie quería decirle a qué hora pasaría el tren. Lo veían tan cargado de maletas, que les daba pena explicarle que allí no había habido nunca ni vías ni estación.


Pere Calders



jueves, octubre 11, 2007

Primer dialogo


-Olá. Bom dia!
Bom dia, tudo bem?


-Tudo bem, obrigado.
-Fala português?
Ainda não falo português.


-É espanhola?
Sou.


-Como é que você se chama?
Chamo me María Nefeli.


-Tem aulas hoje?
Tenho.


-Quer ir ao Rossio tomar um café?
Quero, com certeza, obrigada...





lunes, octubre 08, 2007

Interior


Interior


Hace mucho tiempo que intento vivir aquí,
en esta habitación que aparentemente amo,
con la mesa, los objetos indiferentes, la ventana
que se abre al final de cada noche a otro ramaje,
el corazón del mirlo late en la hiedra sombría,
el resplandor consume en todas partes la antigua oscuridad.


Yo también acepto creer que todo es aquí dulce,
que estoy en mi casa, que el día será hermoso.
Pero justo al pie de la cama está esa araña
(a causa del jardín) que no he pisoteado
bastante, y se diría que aún fabrica
la trampa que espera a mi frágil fantasma...

Philippe Jaccottet



Imagen: "Interior" de Hammershoi.

martes, octubre 02, 2007

Encuentros


Guardava alguns silêncios e também as coisas

Guardava alguns silêncios e também as coisas
que não dissera por acaso. Guardava gora também
esses acasos, brancos recados entre as palavras
que lhe sobravam nas gavetas. E ainda assim guardaria
para sempre essas palavras, ou a imagem de lábios a
dizê-las ― um rosto ainda sem ser triste lembrando o verão.


Teria aguardado esse verão, o cheiro quente dos morangos
à beira os dedos. E tê-lo-ia sobretudo guardado,
como guardava agora, sem nunca o ter ouvido, o som
das espigas, na planície, à passagem do vento.


Mas agora só podia aguardar a passagem do tempo
sem palavras; ou um vento de feição, um acaso
que tudo justificasse. E no silêncio em que se ia guardando
buscava apenas um lugar mais sereno para as memórias.



Maria do Rosário Pedreira



Suena: http://es.youtube.com/watch?v=bgoqv9Etq2I


..................................................................................................................................................................


A falta de dos días para empezar a aprender sin diccionarios esta lengua, compro mi cuaderno azul para mis clases y lo preparo todo, mientras suena esta canción, con el mismo cuidado que cuando era pequeña y se acercaba mi primer día de colegio. Hoy también me encuentro y descubro a esta autora de hermoso lenguaje, mientras recuerdo que esta noche soñé con las calles del barrio de Alfama llenas de hojas...